Het vliegseizoen van 2024 loopt langzaam maar zeker ten einde. Met nog slechts een maand te gaan, is het een goed moment om terug te blikken op hoe het seizoen tot nu toe is verlopen. Als ik alles in beschouwing neem, kan ik met een tevreden gevoel terugkijken. Het was geen seizoen vol met grote verrassingen, maar het was wel een seizoen van consistentie, leermomenten en hoop voor de toekomst.
Dit seizoen draaide voor mij grotendeels om het vliegen met jaarlingen. Het is altijd een uitdaging om met jonge duiven te vliegen; ze missen nog de ervaring en de vastberadenheid van oudere duiven, wat resulteert in wisselende resultaten. Desondanks ben ik blij te kunnen melden dat de verliezen minimaal zijn gebleven, iets wat in de duivensport absoluut niet vanzelfsprekend is.
De jaarlingen die vorig jaar al lieten zien dat ze potentie hadden, hebben dit seizoen hun waarde bewezen. Deze jonge talenten zijn nu mijn beste jaarlingen geworden, en dat biedt veel perspectief voor de komende jaren. Het is bemoedigend om te zien dat de lijn van goede prestaties wordt doorgetrokken, ook al zijn er geen echte uitschieters.
Samen met clubgenoot Henk Joffer heb ik dit seizoen veel plezier beleefd aan het vitesse- en midfondspel. Het competitieve element tussen ons zorgde voor extra motivatie en plezier. Het seizoen is echter nog niet voorbij; de natour en de vluchten met jonge duiven staan nog op het programma. Dit geeft ons de kans om de seizoen afsluiting nog wat op te fleuren, en misschien zelfs nog enkele mooie prestaties neer te zetten.
Als ik één soort vlucht zou moeten kiezen die ik het mooist vind, dan zijn het zonder twijfel de dagfondvluchten. Deze vluchten zijn, wat mij betreft, de meest eerlijke en sportieve wedstrijden in de duivensport. Hoewel ik dit seizoen niet tot het einde van de dagfondvluchten meedoe – ik wil zuinig zijn op mijn jaarlingen met het oog op de toekomst – heb ik toch volop genoten van de wedstrijden die ik wél heb gevlogen.
Met name het onderlinge duel met Tjirk v.d Ziel op de dagfond was spannend en inspirerend. Tjirk is absoluut een geduchte tegenstander op deze vluchten, en het gaf een geweldig gevoel om af en toe een duifje net iets eerder thuis te zien komen dan die van hem. Dit zijn de momenten die de duivensport zo bijzonder maken.
Op de eerste dagfondvlucht, Salbris, had ik zelfs een verrassend vroege duif die de eerste plaats behaalde in de gehele afdeling 7, uit ruim 4000 duiven. Hoewel ik persoonlijk meer waarde hecht aan een overwinning met een lagere snelheid en tegen de wind in – ergens tussen de 1100 en 1200 meter per minuut – was dit toch een prestatie om trots op te zijn. Het laat zien dat mijn duiven, ondanks de soms wisselende resultaten, toch over de juiste mentale instelling beschikken.
Deze vroege duif is trouwens van Ferry de Kok, de man die je duivenhok binnen no-time kan omtoveren tot een topkwekerij, maar als het op vluchten aankomt, lijkt het wel alsof zijn duiven een geheime voorkeur hebben voor sightseeing. 😄 Terwijl zijn gevleugelde vrienden liever de toeristische route nemen, kweekt Ferry ondertussen wel de beste duiven die er zijn. Maar ja, je kunt niet overal een natuurtalent in zijn, toch? Iedereen heeft zo zijn eigen specialiteit, en bij Ferry is dat blijkbaar het kweken van toekomstige kampioenen.
Helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest dit seizoen. Na de overwinning op de NPO-vlucht had ik mij voorbereid op de gebruikelijke vragen van journalisten over mijn voedersysteem, de afstamming van de winnende duif, en misschien zelfs een interview met de krant. Ik had zelfs al enkele foto’s van de winnende duif gemaakt in afwachting van het moment dat ze in het zonnetje gezet zou worden.
Tot mijn grote verbazing hoorde ik echter niets terug van ‘het spoor der kampioenen’. Zelfs Sander Bos, die normaal gesproken de stukjes schrijft voor de Fondclub Gooi en Eemland, liet niets van zich horen. Uiteindelijk bleek dat we, samen met Ton en Iraj, niet eens op de ledenlijst van de fondclub stonden. Een fout waarvan ik dacht dat die inmiddels wel gecorrigeerd zou zijn door onze verenigingssecretaris, die ook de contactpersoon is van de fondclub. Maar nee, ook bij de jonge duiven stonden we weer niet in de uitslag, en zelfs onze mooie 8e plaats op Issoudun was nergens te vinden. Dit soort administratieve fouten zijn frustrerend en absoluut niet goed voor de bloeddruk.
Ondanks de teleurstellingen, is er gelukkig ook goed nieuws. Er is veel tijd en geld geïnvesteerd in de opbouw van een nieuw kweekhok, en de resultaten zijn veelbelovend. Zodra de duiven op hun plek zitten en door de rui zijn, zal er van elke duif een professionele foto, compleet met afstamming, op de site komen. Geloof me, hier zit echt het neusje van de zalm.
Al met al kan ik met een tevreden gevoel terugkijken op dit vliegseizoen. Er waren geen enorme verrassingen, maar de consistentie en het potentieel dat mijn duiven hebben laten zien, geven vertrouwen voor de toekomst. De komende weken staan nog in het teken van de laatste vluchten, en dan begint de voorbereiding voor volgend seizoen.
Met de opbouw van het nieuwe kweekhok en de hoopvolle prestaties van mijn jaarlingen, kijk ik met veel enthousiasme uit naar wat de toekomst in petto heeft. De duivensport blijft een prachtig spel vol verrassingen, uitdagingen en overwinningen, en ik ben blij dat ik daar deel van mag uitmaken. Op naar een succesvol 2025!
Terugblik op een Bijzonder Vliegseizoen Het vliegseizoen van 2023 loopt langzaam maar zeker ten einde. Met nog slechts een maand te gaan, is het een
Een verwachte verrassing Het is ongelofelijk, maar toch had ik het stiekem wel verwacht. De weersvoorspellingen gaven een mooie zuidwestenwind aan en die kregen we
Oh, op naar de 60! En nee, het gaat niet om mijn leeftijd, helaas. Dit is het trieste aantal jonge duiven dat al verslonden is
De recente stijging in temperaturen heeft opmerkelijke veranderingen teweeggebracht in de natuur, vooral merkbaar in het gedrag van roofvogels. Vroeger begonnen sperwers en haviken traditiegetrouw
Gedurende mijn lange duiven carrière heb ik al enkele keren de overstap gemaakt naar een andere duivenvereniging. Ik moet zeggen dat ik mij bij mijn laatste
De tijd is snel gegaan, net als de inhoud van de koffiepot en de koektrommel op het landje. Mijn kweekseizoen zit erop, ik ben klaar.
Zodra de jongen gespeend worden krijgen ze eerst een week tot tien dagen lang een kruidenkuur. Deze kuur bestaat voorlopig alleen nog maar uit knoflook,
En dan staan we weer eens in het spoor der kampioenen. Dit keer als grootmeester E23 Gien. Dat is toch wel weer leuk. Alleen wat minder leuk is, dat er staat dat na alle ellende met de steenmarter. Ik weer op weg ben geholpen door Robin Rigter en de combinatie H. en G. Calis. Daar is niks van waar natuurlijk. De oplettende lezers van dit blog weten hoe het echt in elkaar zit. Ik heb duiven gekregen van Ferry de Kok en Bert de Klerk. Ferry de Kok heeft duiven uit de lijnen van Robin Rigter en Gerard en Harold Calis.
Beetje verwarrend maar zo zit het dus echt in elkaar. Bewijst maar weer dat je niet alles moet geloven wat je leest. 😉
Roofdieren horen bij de natuur. Maar vanwege het gebrek aan natuurlijke vijanden worden roofdieren een steeds groter probleem voor duivenmelkers. Met name de steenmarter komt steeds vaker in de steden voor en weet de weg naar menig duivenhok te vinden. Een steenmarter bijt niet 1 duif dood om te eten maar bijt alle duiven dood om gelijk een voorraadje aan te leggen voor slechtere tijden. Je staat dan ook vreemd te kijken wanneer er geen duif meer in leven is als je het duivenhok inloopt. Je moet je duiven ook beter beschermen zeggen natuurliefhebbers dan.Maar geloof mij maar een steenmarter vreet dwars door je hok heen als hij een duifje wilt eten. Ruim 57 doden duiven op het landje bij Flevopigeon.
Op 13 jarige leeftijd is Willem begonnen met postduiven in Duivendrecht. Lid geworden bij de PV Snelle Wieken in het Café aan de omval van de fam Wassenaar in Amsterdam. In 1970 gestopt, kleine jongens worden groot en er zijn nog zoveel andere hobby’s op die leeftijd.
De Snelle Wieken wist jonge liefhebbers te inspireren om duiven te houden.
In 1990 werd er een reünie georganiseerd door de Snelle Wieken uiteraard weer in het Cafe van de familie Wassenaar en hierna werd natuurlijk weer begonnen met de duivensport. Puur vanwege de gezelligheid in het Café
In een omgebouwd strandhuisje in Ouderkerk a/d Amstel achter het huis van zijn ouders kwamen de eerste Nelles v.d Pol duiven rechtstreeks uit België. Klasbakken die tot op de dag van vandaag voor vele succes hebben gezorgd.
Vroeger zeiden ze altijd: “Als je niet van iemand kan winnen, kun je maar beter gaan samenwerken.” Dat deed ik dan maar, en ik kwam terecht bij een fantastische Amsterdammer die me alles bijbracht over de duivensport. Wat waren dat mooie tijden.
Ik herinner me nog hoe we samen de hokken schoon maakten en de duiven verzorgden. Die eindeloze gesprekken over onze vluchtprestaties en onze favoriete duiven, ik krijg er nog steeds kippenvel van. Als ik terugdenk aan Jan Kneppers kan ik haast niet geloven dat het alweer zo lang geleden is.
Maar wat ben ik blij dat ik deze geweldige kerel heb leren kennen en hij zal voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.
Mijn goede vriend Jan Kneppers, rust zacht.
Twee prachtige duiven gaan nu verder als werelds beste duif . De 17-1144360 en de 16-1125901 Op respectievelijk de negende en tiende plaats.
Bergerac – 1e-2e-3e plaats. Nationaal een 32e van 23728 duiven In de sector 3 de 8e van 7406 duiven In de regio A de 1e van 796 duiven In de regio A1 de 1e van 562 duiven In de afd 7 2e van 2141 duiven In de Fondclub Gooi en Eemland – 1ste plaats
Perigueux – 2de plek en in sector drie 2de van 7095 duiven.
18 van de 19 duiven in de prijzen In onze club deden we het heel goed met 18 van de 19 duiven in de prijzen. Met onze tweede aangewezene op de eerste plaats.
Een knal vroege duif in lelystad op 04.43 de verste afstand van afdeling 7 Op de derde en vierde plaats.
Met de welbekende drie drietjes op de vijfde plaats bij Nederlands allerbeste Midfond duiven
Zes mee en zes in de prijzen maar het mooiste is toch wel dat we in afdeling 7 regio A1. Met de wederom ongeëvenaarde drie drietjes de allereerste prijs scoren. Wat een ongelofelijke topduif.
Op 19 Juli wist de 432 een fantastische prestatie neer te zetten.. Onder de naam Flevo Flyers, bestaande uit de combinatie Flevopigeon en Paul Steenbergen wisten we de hoofdprijs te winnen.
De Lomperd, een top doffer die samen met zijn broer de 702 als een rode lijn in mijn kolonie duiven is terug te vinden. Deze twee doffers hebben vele kampioenen grootgebracht. Uitstekende genen die sterk verankerd zijn in mijn kolonie postduiven.
